miércoles, 8 de junio de 2022

GALEGOS À VANGARDA. (RA).




"Nada me fai sentir igual que a danza, é o que necesito"
Raúl Ferreira. 

Cómpre romper a marcha pola mesma estrada que fagamos cos nosos pasos e afrontar nela unha peregrinaxe sen chegada, porque en cada relanzo do camiño agárdanos unha voz que nos berra: ¡Máis alá!
Manifiesto " Máis alá " ( 1922)
Su nombre ya forma parte de la historia de la danza de nuestro país tras convertirse, con tan solo 19 años, en el primer español admitido en el ballet del Teatro Mariinsky de San Petersburgo. Cinco años después y recuperado de una grave lesión que puso su vida “patas arriba” y que afrontó con gran valentía, Raúl Ferreira (Lugo, 1997) forma parte del Ballet Estatal de Baviera, en Múnich, y sigue disfrutando y evolucionando sobre el escenario. “Estoy muy contento de todo lo que aprendí en Rusia y de mi trayectoria. Viví una etapa complicada, pero ahora mismo estoy trabajando y feliz[...]
Su rehabilitación en España coincidió con los peores momentos de la pandemia, lo que dilató aún más el tedioso proceso. Y entonces apostó por recuperarse con tranquilidad en lugar de regresar a Rusia: “Cuando tienes un objetivo en mente, lo consigues. Es muy importante tener determinación. Fue una decisión arriesgada, pero yo sabía que iba a salir bien, aunque llevase más tiempo, porque sé de lo que soy capaz" [...]Sus opiniones son también las que más valora, por eso no se dejó abrumar por la presión de ser el primer bailarín español en el Mariinsky: “Simplemente ocurrió así. Y estoy muy contento de que pasase, pero yo llevo mi vida como considero y lo que se espere de mí no es algo que me pertenezca ni que tenga muy en cuenta. Cada uno tiene su camino”[...] “Actualmente, Raúl forma parte del elenco de “Passagen”, una obra de dos horas y media de duración que integra tres piezas. La última, ”Sweet Bone’s Melody”, está firmada por el reputado coreógrafo alemán Marco Goecke. “Sentía mucha curiosidad por su estilo y por él mismo como profesional y como persona. Y me encanta bailar esta pieza, que es muy contemporánea. Es algo que llevaba tiempo buscando. Siento que no paro de aprender cosas nuevas, que es lo que yo busco. No me gusta sentirme cómodo y asentado. Estoy evolucionando y eso es lo que necesito”, comenta[...]Pese a todas estas dificultades, su ejemplo puede inspirar a muchos niños gallegos que sueñan con pisar los grandes escenarios del mundo desde pequeñas escuelas como en la que Raúl dio sus primeros pasos.

Extracto de la exquisita entrevista de Sandra Penelas ( Faro de vigo)  que traza una semblanza muy cercana a la enorme calidad humana del joven bailarín.  

Le'ts be careful out there. 

No hay comentarios:

Publicar un comentario